Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ροκ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ροκ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Τετάρτη 26 Φεβρουαρίου 2014

Γνωρίστε τους Riverbed μέσα απ τον πρώτο τους δίσκο “Face of Reality”


Το νέο και πολλά υποσχόμενο συγκρότημα, Riverbed, κάνει το δισκογραφικό του ντεμπούτο με το δίσκο “Face of Reality”, που κυκλοφορεί από την Cobalt Music.

Ένας αγγλόφωνος δίσκος σε άκρως ροκ ήχους, που περιλαμβάνει 8 τραγούδια με έντονο κοινωνικό στίχο και όχι μόνο, από το νέο πενταμελές συγκρότημα, που έχει βάση του την Αθήνα.

Οι Riverbed επηρεασμένοι από τη ροκ μουσική σκηνή της δεκαετίας του 1970 και μετέπειτα, έρχονται να φέρουν τα πάνω κάτω στην ελληνική μουσική βιομηχανία, με τη μοναδικότητα που χαρακτηρίζει το μουσικό τους ύφος, αλλά και το δυνατό χαρακτηριστικό τους ήχο. Το όνομά τους συμβολίζει τη σταθερότητα, την ηρεμία και την αποφασιστικότητα, που διακατέχει όλα τα μέλη του συγκροτήματος, γιατί στη ζωή εκτός του ότι είμαστε εν κινήσει μπορούμε να γίνουμε και σταθμοί. Ακόμα, όμως μέσα σε αυτή τη στασιμότητα υπάρχει πάντα μία «κίνηση» Ο τίτλος του δίσκου είναι ιδιαίτερα χαρακτηριστικός, μιας και αντικατοπτρίζει την κατάσταση που επικρατεί στην κοινωνία. Με όραμα τη διάδοση της μουσικής τους σε όλη την Ελλάδα και στο εξωτερικό, στόχος του συγκροτήματος, είναι αφενός το κοινό να ψάξει τη βαθύτερη έννοια της μουσικής τους, απολαμβάνοντάς την και αφετέρου μέσω της επαναστατικότητας που διακρίνεται μέσω του ήχου των τραγουδιών του συγκροτήματος, να επέλθει η αλλαγή, που έχει ανάγκη ο κόσμος εν καιρώ οικονομικής κρίσης. Άλλωστε για τους Riverbed, η μουσική είναι μία ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ…

Οι RIVERBED είναι οι :Αποστόλης Λιάπης: Φωνητικά/Κιθάρα ακουστική/Φλάουτο, Αλέξανδρος Γκέτης: Κιθάρα, Μάκης Καραχούτης: Πλήκτρα, Νίκος Μιχαηλίδης: Μπάσο, Μηνάς Βασιλάκης: Drums



Σάββατο 9 Οκτωβρίου 2010

Ίσως- Βασίλης Παπακωνσταντίνου

Ίσως

Στίχοι: Βασίλης Γιαννόπουλος
Μουσική: Χριστόφορος Κροκίδης
Πρώτη εκτέλεση: Βασίλης Παπακωνσταντίνου

Οι δρόμοι δεν τον πήγαν πουθενά
Παράξενες τον δέρνανε απόψεις
Η μάνα του καμάρωνε κρυφά
Εσύ μια μέρα γιε μου θα προκόψεις

Μια νύχτα που κοιμήθηκε βαριά
Τον είδανε στον ύπνο του να κλαίει
Σκυφτός σαν να 'χε φάει μαχαιριά
Τον άκουσαν οι φίλοι του να λέει

Ίσως να είναι η αγάπη μια θλιμμένη γιορτή
Ένα ζευγάρι σκουριασμένες χειροπέδες
Ίσως να είναι η αλήθεια μια πληγή ανοιχτή
Ένα κελί με χρυσαφένιους μεντεσέδες
Ίσως να είναι το φεγγάρι μια τελεία λευκή
Σ' ένα τετράδιο με φύλλα από σκοτάδι
Ίσως να έχεις χαραγμένο σαν μένα κι εσύ
Πάνω στο μέτωπο της τρέλας το σημάδι

Οι δρόμοι δεν τον πήγαν πουθενά
Κλεισμένος στων ονείρων του τις χώρες
Γυρνούσε σαν αέρας τα στενά
Και μίλαγε μονάχος με τις ώρες

Μια νύχτα που κοιμήθηκε βαριά
Τον άκουσαν σε κάποιον να μιλάει
Και είδαν πως σταμάτησε η καρδιά
Την πόρτα της ζωής να του χτυπάει

Ίσως να είναι η αγάπη μια θλιμμένη γιορτή
Ένα ζευγάρι σκουριασμένες χειροπέδες
Ίσως να είναι η αλήθεια μια πληγή ανοιχτή
Ένα κελί με χρυσαφένιους μεντεσέδες
Ίσως να είναι το φεγγάρι μια τελεία λευκή
Σ' ένα τετράδιο με φύλλα από σκοτάδι
Ίσως να έχεις χαραγμένο σαν μένα κι εσύ
Πάνω στο μέτωπο της τρέλας το σημάδι