Επίμονο και επίπονο!

Με τα λόγια δεν το χω τελικά. Θέλω να πω τόσα και καταλήγω να μην λέω τίποτα ή να λέω λιγότερα απο τα μισά με λάθος τρόπο. Προτιμώ το γραπτό λόγο με τις συστολές του και τις διορθώσεις του.

Πόσες φορές βρέθηκα μπροστά στο καίριο και ουσιαστικό ερώτημα απο την άλλη πλευρά και ενώ έχω τόσα να πω κατέληξα να μην πω τίποτα.
Πόσο θα ήθελα να φωνάξω: "Μόνος σου θα πας πιο γρήγορα...μαζί θα πάμε πιο μακριά" αλλά το αναβάλλω.
Πόσο θα ήθελα να πω "Σ'αγαπώ" δίχως να κοκκινίσω, όσο κι αν το σχεδιάζεις δεν σου βγαίνει το άτιμο.

Δεν "το χω" αλλά το νιώθω.

Ξεδίπλωσα και διπλώθηκα. Απάντησα στο επίμονο που είναι τόσο επίπονο δίχως να πάρω σαφή απάντηση απο την αντίπερα όχθη.....!

Πόση επιμονή και υπομονή ακόμα;;;

Όση χρειαστεί!