Η ζωή δεν μαθαίνεται από δεύτερο χέρι..
Δεν είναι μια κυρία που φτάνει μόνο να στη συστήσουν
με όλους τους κανόνες της ευγένειας κι εσύ
να χαμογελάς,.. να κάμεις ελαφρά υπόκλιση και
να πεις χαίρω πολύ…
Ζήσε για να μάθεις…
Πάρε τα ρίσκα σου..
Μη φοβάσαι…
Δεν ειναι πιά η ζωή μου μια πορεία στην έρημο...
ξαφνικά η έρημος γέμισε κόκκινα τριαντάφυλλα...
ξαφνικά οι μέρες μου γέμισαν ήλιο...
ξαφνικά οι νύχτες μου γέμισαν δίδυμα φεγγάρια....!!!!
Γιια κοίτα, φίλε μου, πώς γυρίζει ο τροχός!!!!
Δε χάθηκε ο ήλιος... στο σκούρο σύννεφο κρύφτηκε...
περίμενε λίγο... όλα θα αλλάξουν
Πόσο δίκαιο έχει...
ΑπάντησηΔιαγραφή:)
ΔιαγραφήΛατρεύω το κίτρινο λουλούδι και αγαπώ την Παπαδάκη .
ΑπάντησηΔιαγραφήΦιλιά
Φιλιά πολλά και απο μενα! :)
Διαγραφήυπεροχο μυνημα!
ΑπάντησηΔιαγραφήκαλημερα φιλη μου!
όντως και ελπιδοφόρο :)
ΔιαγραφήΚαλημέρα Αριάδνη μου και καλό μήνα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤι όμορφα λόγια, ελπιδοφόρα, παραθέτεις σήμερα!
Κι αυτή η υπέροχη μουσική υπόκρουση.....
Πολλά φιλάκια
Σ ευχαριστω θερμά και χαίρομαι που σου αρεσει :)
Διαγραφήποσο ομορφο καλως σε βρηκα
ΑπάντησηΔιαγραφήΣ ευχαριστω πολύ :)
ΔιαγραφήΠολύ ωραίοι στίχοι!! Έγινα μέλος στο blog σου. Please ακολούθησε και το δικό μου irenesworld.squarespace.com
ΑπάντησηΔιαγραφήυπέροχη η κυρία Παπαδάκη... υπέροχη κι εσύ...με το όμορφο μπλογκ σου!! καλώς σε βρηκα..καλώς ώρισες στο μπλογκ μου!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕ ναι ρε παιδί μου! Όλοι θέλουν να ζουν εκ του ασφαλούς και να μην παθαίνουν ούτε γρατζουνιά! Γίνεται;
ΑπάντησηΔιαγραφήπολύ όμορφο!!
ΑπάντησηΔιαγραφή