Απόσταση...

Δεν αναφέρομαι τόσο στη χιλιομετρική απόσταση όσο στη συναισθηματική....
Καπνίζω καμιά φορά, βράδια συνήθως και νιώθω τον καπνό να γιγαντώνεται και να απομακρύνεται κι αυτός απο το στόμα μου με βιασύνη. Ήθελα να με ζαλίσει αλλά αρνείται κι αυτός πεισματικά. 22 Απριλίου δίνω τελεσίγραφο ως τις 30 Απριλίου για να μάθω τι νιώθεις. Μια μέρα πριν τη λήξη μου τηλεφωνείς, σε προειδοποιώ, για τελευταία φορά. Νόμιζα πως είχες τα κότσια, να με αντιμετωπίσεις και να μου πεις ακόμη και το ότι δεν με θες. Ήμουν προετιμασμένη για όλα. Αλλά εσύ έχεις περισσότερο εγωισμό. Έμαθα πως είπες, ότι θα μου μιλήσεις όποτε θες εσύ και όχι όποτε θέλω εγώ....Δεν σκέφτηκες κάτι όμως....Όταν το αποφασίσεις εγώ μπορεί να λείπω....

Πληγώθηκα...Έκανα ένα ολιγοήμερο ταξίδι. Άφησα το μυαλό μου να αναπνεύσει ελεύθερο. Έκλεισα τα μάτια....Τα άνοιξα. Ήταν 13 Μαϊου. Ένα χρόνο πριν ετοιμαζόσουν για το στρατό, λίγο μεγάλος ε; Ένα χρόνο πριν κατάλαβα πως άρχισα να σε ερωτεύομαι. Μια βραδιά κάτω απο την Ακρόπολη, ένα φιλί στο στόμα και το άρωμα απο γιασεμιά. Εκείνο το βράδυ δεν κοιμήθηκα σκεφτόμουν το πως και το γιατί. Μα τότε δεν σκέφτηκα πως αυτό είναι ΖΩΗ, συνεχείς και αδιάκοπες ανατροπές.

''Κι αγάπησα με πάθος καθετί που δεν ήταν γραφτό να ζήσω. Κι έζησα όλη τη ζωή μου σε ένα όνειρο και την αθανασία σε μερικά κονιάκ''

Τάσος Λειβαδίτης 

από την ποιητική συλλογή "Το πουλί με τις αλήθειες"