Θυμάσαι που σ' αγκάλιαζα με όλη μου την ψυχή;
Ξανά και ξανά...
Ένιωθα την καρδιά σου να χτυπά δυνατά,
η δική μου δεν υπήρχε είχε γεμίσει με τόση γλυκά,
που δεν την ένιωθα καν να χοροπηδά.
Σαν μαριονέτα κι αυτή της κινείς τα νήματα.
Θυμάσαι που σ' αγκάλιαζα με όλη μου την ψυχή;
Πότε θα κάνουμε μαζί αυτό το ταξίδι που μου ταξες;
Δεν θέλω να είναι μακρινό, αλλά αληθινό...
Είμαι εδώ....
Για σενα....
Θυμάσαι που σ'αγκάλιαζα με όλη μου την ψυχή;
Κάνω βήματα δύσκολα πλάι σου,
αλλά είμαι εδω, με βλέπεις;
Δεν έχω καταλήξει ακόμη...Τι πονάει περισσότερο;
Η απόσταση ή η επαφή;
Σε σκέφτομαι
:( αχ....
ΑπάντησηΔιαγραφήτελειο!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλη εβδομαδα να εχεις γλυκια μου!
Φιλακια πολλα!
Καλημέρες! Τι να κάνω που ακόμα και τα love story τα δικά μου είναι κωμικά; Είναι κακό να πω πώς εμένα κάποτε μου έταξε ένα παλιό αμόρε πρασο-κιμαδο-τυρόπιτα; Φαντάσου κάτι τόσο απλό κι ούτε ένα τόσο δα κομματάκι δεν μου έφερε! Όλοι τάζουν μέχρι να μας τα δώσει κάποιος όλα μαζεμένα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολύ όμορφο καί τρυφερό κείμενο Αριάδνη μου!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣέ θέλει!!!!Είμαι σίγουρη!!!Φιλάκια!!!
Αχ αυτό το αληθινό ταξίδι..
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολύ όμορφη η γραφή σου!
πώς γίνεται να με εκφράζει τόσο πολύ το ποίημά σου;
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ κάθε στίχος χτύπησε στην ψυχή μου!
Μπορεί να μην το πιστεύεις αλλά σε νιώθω τόσο!
Φιλιά
Η επαφή... όταν δεν είναι αληθινή... αυτή πονάει περισσότερο...
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλό σου απόγευμα!
Καλημέρα πολύ όμορφο κείμενο....!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜε εκφράζει μπορώ να πω!!!
Αχ..
ΑπάντησηΔιαγραφήΕ ναι, πολύ, αυτη ειναι η σωστή απάντηση!
ΑπάντησηΔιαγραφή