Πριν από εσένα ήσουν εσύ;
Έξω στο δρόμο δεν περνάει κανένας.
Το φως του δωματίου πέφτει κάθετα
τονίζοντας τα ζυγωματικά, σβήνοντας το σαγόνι
μέσα στην ίδιαν απορία: «υπήρξαμε;». Έτσι
πέταξα το ποτήρι απ’ το παράθυρο.
Έτσι άκουσα τουλάχιστον κάτω στο πεζοδρόμιο τον κρότο:
«υπάρχουμε».
Αθήνα, 15.ΙΙΙ.85
Απο την ποιητική συλλογή "Υπερώον" που κυκλοφορεί απο τις εκδόσεις Κέδρος
Υπέροχο και τόσο δυνατό !!! Ο Ρίτσος είναι από τους αγαπημένους μου!!!! Καλή σου μέρα Αριάδνη!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΥπέροχοι οι στίχοι τού Ρίτσου!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλημέρα Αρίαδνη μου!!Φιλάκια!!
ένας υπέροχος Ρίτσος όπως πάντα... δεν το γνώριζα , υπέροχο και μου έφερε μία δύναμη σε αίσθηση.... καλημέρα
ΑπάντησηΔιαγραφήυποκλινομαι!γιαννης ριτσος ο κορυφαιος!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜέσα σε μια λέξη όλο το βάσανο του ανθρώπου: υπήρξαμε;
ΑπάντησηΔιαγραφήΚι έπειτα ζούμε ή επιβιώνουμε;;;
Καλό σου βράδυ!!!
υπεροχος... σε ό,τι κι αν έχει γράψει!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήκαλό Σαβ/κο ευχαριστώ για τις ευχαριστες επισκέψεις!!! μακια!
Πολύ όμορφο....!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλό απόγευμα :)
Ρίτσος <3
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλησπέρα!!!
Δεν το γνώριζα το συγκεκριμένο, πολύ δυνατό!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλή εβδομάδα Αριάδνη μου!
πολύ ωραίο!!! καλή εβδομαδα Αριάδνη μου...με ποιηση!
ΑπάντησηΔιαγραφή