Άλλος με τη βάρκα μας;;;;;

Πηγή : zakynthostravelguide.com

Λατρεύω τη θάλασσα και συνεπώς ό,τι  αυτή περιλαμβάνει.

Μουσικό βραβείο!

Κοίταξα το mail μου και μέσα στα τόοοσα αδιάβαστα είδα και ένα απο τη Maria Fe του blog Η Ζωή μας μια εικόνα που με ενημέρωνε ότι μου έδινε βραβειάκι. Σε ευχαριστω πολύ πολύ Μαρακι για άλλη μια φορά :)

Το βραβειακι αυτο έχει 2 (μονο) όρους:

1. Επιλέγεις 5 αγαπημένα σου τραγούδια.

2. Δίνεις το βραβείο σε 10 διαφορετικά blogs.

 

 

 

Καίγομαι Καίγομαι ~ Σωτηρία Λεονάρδου

 

Μακριά μου να φύγεις ~Ελένη Βιτάλη

 

Απόψε σιωπηλοί ~ Νίκος Παπάζογλου

           

Αγάπη ~ Χρήστος Θηβαίος

 

Μικρή πατρίδα ~ Χρήστος Θηβαίος

 

Οι περισσότεροι-ες το έχετε κάνει ήδη, όσοι δεν το έχετε αναρτησει ασφαλώς και μπορείτε, αρκεί να μου πείτε να έρθω να σας διαβασω!

Φιλιά πολλά και #agapi_mono

 

Νίκος Παπάζογλου-Δημήτρης Μητροπάνος: Σαν σήμερα "έφυγαν"

Στις 17 Απρίλη του 2011 μας αποχαιρέτησε για πάντα ο Νίκος Παπάζογλου. Ένα χρόνο μετά στις 17 Απρίλη του 2012 "έφυγε" και ο Δημήτρης Μητροπάνος.

Ο Αύγουστος των πολλών ΄Β μέρος

Το 1984 ο αείμνηστος Νίκος Παπάζογλου κυκλοφορεί το "Χαράτσι". Ένα απ τα κομμάτια που ξεχώρισαν είναι ο "Αύγουστος" που έγραψε εξ ολοκλήρου ο ίδιος. Ερωτική μπαλάντα που αγαπήθηκε απο πολλούς ερωτευμένους και μη. Τραγουδιέται απο επαγγελματίες και ερασιτέχνες τραγουδιστές. Μιλάει στην καρδιά.

Μα γιατί το τραγούδι να `ναι λυπητερό
με μιας θαρρείς κι απ’ την καρδιά μου ξέκοψε
κι αυτή τη στιγμή που πλημμυρίζω χαρά
ανέβηκε ως τα χείλη μου και με `πνιξε
φυλάξου για το τέλος θα μου πεις

Σ’ αγαπάω μα δεν έχω μιλιά να στο πω
κι αυτό είναι ένας καημός αβάσταχτος
λιώνω στον πόνο γιατί νιώθω κι εγώ
ο δρόμος που τραβάμε είναι αδιάβατος
κουράγιο θα περάσει θα μου πεις

Πώς μπορώ να ξεχάσω τα λυτά της μαλλιά
την άμμο που σαν καταρράχτης έλουζε
καθώς έσκυβε πάνω μου χιλιάδες φιλιά
διαμάντια που απλόχερα μου χάριζε
θα πάω κι ας μου βγει και σε κακό

Σε ποιαν έκσταση απάνω σε χορό μαγικό
μπορεί ένα τέτοιο πλάσμα να γεννήθηκε
από ποιο μακρινό αστέρι είναι το φως
που μες τα δυο της μάτια πήγε κρύφτηκε
κι εγώ ο τυχερός που το `χει δει

Μες το βλέμμα της ένας τόσο δα ουρανός
αστράφτει συννεφιάζει αναδιπλώνεται
μα σαν πέφτει η νύχτα πλημμυρίζει με φως
φεγγάρι αυγουστιάτικο υψώνεται
και φέγγει από μέσα η φυλακή

Πώς μπορώ να ξεχάσω τα λυτά της μαλλιά
την άμμο που σαν καταρράχτης έλουζε
καθώς έσκυβε πάνω μου χιλιάδες φιλιά
διαμάντια που απλόχερα μου χάριζε
θα πάω κι ας μου βγει και σε κακό

Ακολουθούν οι πιο αξιοπρεπείς επανεκτελέσεις

Ματούλα Ζαμάνη

Γιώργος Μεράντζας

Ελεωνόρα Ζουγανέλη

Παντελής Θαλασσινός

Δημήτρης Μπάσης

Πέγκυ Ζήνα

Μίλτος Πασχαλίδης

Έρευνα: Αριάδνη Στεφανίδου

Ο Αύγουστος των πολλών! Ά μέρος

Το 1984 ο αείμνηστος Νίκος Παπάζογλου κυκλοφορεί το "Χαράτσι". Ένα απ τα κομμάτια που ξεχώρισαν είναι ο "Αύγουστος" που έγραψε εξ ολοκλήρου ο ίδιος. Ερωτική μπαλάντα που αγαπήθηκε απο πολλούς ερωτευμένους και μη. Τραγουδιέται απο επαγγελματίες και ερασιτέχνες τραγουδιστές. Μιλάει στην καρδιά.

Μα γιατί το τραγούδι να `ναι λυπητερό
με μιας θαρρείς κι απ’ την καρδιά μου ξέκοψε
κι αυτή τη στιγμή που πλημμυρίζω χαρά
ανέβηκε ως τα χείλη μου και με `πνιξε
φυλάξου για το τέλος θα μου πεις

Σ’ αγαπάω μα δεν έχω μιλιά να στο πω
κι αυτό είναι ένας καημός αβάσταχτος
λιώνω στον πόνο γιατί νιώθω κι εγώ
ο δρόμος που τραβάμε είναι αδιάβατος
κουράγιο θα περάσει θα μου πεις

Πώς μπορώ να ξεχάσω τα λυτά της μαλλιά
την άμμο που σαν καταρράχτης έλουζε
καθώς έσκυβε πάνω μου χιλιάδες φιλιά
διαμάντια που απλόχερα μου χάριζε
θα πάω κι ας μου βγει και σε κακό

Σε ποιαν έκσταση απάνω σε χορό μαγικό
μπορεί ένα τέτοιο πλάσμα να γεννήθηκε
από ποιο μακρινό αστέρι είναι το φως
που μες τα δυο της μάτια πήγε κρύφτηκε
κι εγώ ο τυχερός που το `χει δει

Μες το βλέμμα της ένας τόσο δα ουρανός
αστράφτει συννεφιάζει αναδιπλώνεται
μα σαν πέφτει η νύχτα πλημμυρίζει με φως
φεγγάρι αυγουστιάτικο υψώνεται
και φέγγει από μέσα η φυλακή

Πώς μπορώ να ξεχάσω τα λυτά της μαλλιά
την άμμο που σαν καταρράχτης έλουζε
καθώς έσκυβε πάνω μου χιλιάδες φιλιά
διαμάντια που απλόχερα μου χάριζε
θα πάω κι ας μου βγει και σε κακό

Ακολουθούν οι πιο αξιοπρεπείς επανεκτελέσεις

Μιχάλης Τζουγανάκης

Χάρις Αλεξίου

Αλκίνοος Ιωαννίδης

Γιάννης Χαρούλης

Γιώργος Νταλάρας

Χρήστος Θηβαίος και Βασίλης Παπακωνσταντίνου

Γιάννης Κότσιρας

Ελευθερία Αρβανιτάκη

Έρευνα: Αριάδνη Στεφανίδου

Της Δευτέρας τα άσματα!

Δευτέρα , η εβδομάδα ξεκινά και μεις θα γνωρίσουμε μερικά τραγούδια που γράφτηκαν γι αυτή τη μέρα. Το μουσικό μας ταξίδι άρχισε!

Νίκος Παπάζογλου ~ Δευτέρα ξημερώματα


Δευτέρα ξημερώματα

Στίχοι: Μανώλης Ρασούλης
Μουσική: Νίκος Ξυδάκης
Πρώτη εκτέλεση: Νίκος Παπάζογλου


Δευτέρα ξημερώματα με χίλια μαραζώματα
και με σκυμμένους ώμους,
το ξυπνητήρι σου χτυπά, μα εσύ δεν είσαι πουθενά
στριφογυρνάς στους δρόμους.

Αχ είναι ο κόσμος ψεύτικος
σαν μιας βιτρίνας τζάμι,
βλέπεις για λίγο να περνάς
μα κι η ματιά χαράμι.

Τα όνειρα μπαζώσανε στο κάρο τα φορτώσανε
για τους σκουπιδοτόπους,
σβήσαν τα φώτα ξαφνικά, εσύ δεν πας για τη δουλειά
και κλαις για τους ανθρώπους.

Ας είναι ο κόσμος ψεύτικος
όπως τα παραμύθια,
φτάνει που το δικό σου αχ
είναι η μόνη αλήθεια.

Ποιόν έρωτα ξαγρύπνησες και ποιο κορμάκι φίλησες,
τι θες και τι ελπίζεις,
εσύ έχεις μόνο μια σκιά, που ούτε κι αυτή σ' ακολουθά
δύσκολα καθαρίζεις.

Αν είναι ο κόσμος ψεύτικος
δίχως καμμιά ελπίδα
είναι κι ο χάρος ψεύτικος
η κάθε αλυσίδα

Γιώργος Νταλάρας ~ Μια Δευτέρα

Στίχοι: Θόδωρος Ποάλας
Μουσική: Μίνωας Μάτσας
Πρώτη εκτέλεση: Γιώργος Νταλάρας


Μες τον κόσμο μια Δευτέρα άνοιξα πανιά
δε λογάριασα τη σφαίρα και τη μαχαιριά
μια ο έρως μια ο χάρος έρημο νησί
ποιος νονός και ποιος κουρσάρος κάλπικη και συ

Εικόνες κυνηγώ πρωί και βράδυ
τα ίχνη σου ζητώ το πρώτο χάδι
αιώνες κυνηγώ ένα σημάδι
πεθαίνουμε και ζούμε στο σκοτάδι

Στης αγάπης το καμίνι έπιασα βυθό
πήρα όλη την ευθύνη πριν να γεννηθώ
προχωρώ και σπάω την πέτρα πάντα ζωντανός
της ζωής τα πέντε μέτρα βράχος κι ουρανός

Εικόνες κυνηγώ πρωί και βράδυ
τα ίχνη σου ζητώ το πρώτο χάδι
αιώνες κυνηγώ ένα σημάδι
πεθαίνουμε και ζούμε στο σκοτάδι

Πάνος Κιάμος ~ Απο Δευτέρα

Στίχοι: Άννα Ιωαννίδου
Μουσική: Δημήτρης Χάρμας
Σκηνοθεσία: Γιώργος Λογοθέτης - Βασίλης Αντωνιάδης

Σάββατο βράδυ και στα χέρια το τηλέφωνο
Ψάχνω ένα φίλο για να βγω
Θέλω να πιω, θέλω να πω, θέλω να σπάσω
Με χίλιους τρόπους πάλι θα σε ξεπεράσω

Άλλη μια μέρα χωρίς εσένα
Άλλη μια μέρα... μα θα τ' αλλάξω όλα αυτά

Από Δευτέρα θα πάψω να καπνίζω
Θα σταματήσω να πίνω και να βρίζω
Χωρίς εσένα θα πάω παραπέρα
Μα θα τη κάνω την αρχή από Δευτέρα

Από Δευτέρα...

Έσβησα... το τσιγάρο ανάβω το επόμενο
Στο καπνό να βρω παρηγοριά
Θέλω να πιω, θέλω να πω, θέλω να ξενυχτήσω
Τον εαυτό μου και τη τύχη μου να βρίσω

Άλλη μια μέρα χωρίς εσένα
Άλλη μια μέρα... μα θα τ' αλλάξω όλα αυτά

Από Δευτέρα θα πάψω να καπνίζω
Θα σταματήσω να πίνω και να βρίζω
Χωρίς εσένα θα πάω παραπέρα
Μα θα τη κάνω την αρχή από Δευτέρα

Από Δευτέρα...

Ελένη Ροδά ~ Βουρκωμένη Δευτέρα

Στίχοι: Διονύσης Τζεφρώνης
Μουσική: Γιώργος Ζαμπέτας
Πρώτη εκτέλεση: Ελένη Ροδά

Ως την Κυριακή το βράδυ
Φχαριστιέσαι τη ζωή
Μα λυπάσαι γιατί φτάνει
Της Δευτέρας το πρωί

Βουρκωμένη Δευτέρα
Η χειρότερη μέρα
Η καινούρια βδομάδα
Δεν περνά δεν περνά η ρημάδα

Πώς μπορείς να περιμένεις
Πότε να 'ρθει Κυριακή
Για να δεις τον άνθρωπό σου
Να γυρνάς εδώ κι εκεί

Βουρκωμένη Δευτέρα
Η χειρότερη μέρα
Η καινούρια βδομάδα
Δεν περνά δεν περνά η ρημάδα

Στη δουλειά στη βιοπάλη
Έξι μέρες με καημό
Κι έξω φτώχεια την εβδόμη
Μέσα στο συνοικισμό

Βουρκωμένη Δευτέρα
Η χειρότερη μέρα
Η καινούρια βδομάδα
Δεν περνά δεν περνά η ρημάδα

Flunk ~ Blue Monday

 

Finnebassen ~ Monday 

 Calexico ~ Maybe on Monday

 

The Mamas & The Papas ~ Monday Monday 

 Imany ~ Grey Monday

The Boomtown Rats ~ I Don't Like Mondays

The Bangles ~ Manic Monday

 

Διονύσης Μακρής ~ Δευτέρα βράδυ

Έρευνα: Αριάδνη Στεφανίδου

Ο Νίκος Παπάζογλου συναντά το Λευτέρη Παπαδόπουλο

Ο αείμνηστος Νίκος Παπάζογλου, καλεσμένος στην εκπομπή "Συναντήσεις" μιλά στο Λευτέρη Παπαδόπουλου στη ΝΕΤ το 2007.
Τα πρώτα του βήματα στη μουσική, το "Αγροτικόν", συνεργασίες σταθμοί, ενώ μεταξύ άλλων λέει τη γνώμη του για το Ελληνικό τραγούδι. Επίσης προβάλλεται σπάνιο υλικό από την πορεία του στο πεντάγραμμο που συγκινεί.

Συναντήσεις μέρος 4 και τελευταίο


Αριάδνη Στεφανίδου

Ανάλυση:Αύγουστος του Νίκου Παπάζογλου

Ο Νίκος Παπάζογλου τραγουδά το τραγούδι «Αύγουστος» ένα από τα πιο όμορφα και ερωτικά τραγούδια που έχουν γραφτεί ποτέ. Είναι προφανώς ένα από αυτά τα τραγούδια που μας συγκινούν όπου και όποτε αν το ακούσουμε: πετυχαίνοντας το τυχαία στο ράδιο, σε κάποιο κανάλι, σε μια καφετέρια, σε μπαρ, σε μια συναυλία, παντού. Πάντα μας δημιουργεί αυτή την γλυκιά αλλά και μελαγχολική αίσθηση, καθώς μας θυμίζει μια αγάπη τρυφερή κα δυνατή, αλλά και έναν έρωτα που δε σταματά σε εμπόδια και απαισιοδοξίες.

Είναι ίσως περίεργο αλλά όλοι λίγο ή πολύ έχουμε βρεθεί στη θέση να θέλουμε κάποιον πολύ και να μην έχουμε μιλιά να το πούμε, σαν να πρόκειται για κάτι κακό, κάτι που είναι λάθος, που είναι εξευτελιστικό. Κι όμως τότε νιώθουμε περισσότερο παγιδευμένοι στα συναισθήματά μας, που πάλλονται και μας πιέζουν.

«Θα πάω κι ας μου βγει και σε κακό»… ίσως η πιο χαρακτηριστική φράση του τραγουδιού, ένας στίχος που συνήθως μένει να μας δίνει κουράγιο όταν ψάχνουμε να βρούμε την τόλμη να υπερασπιστούμε το συναίσθημά μας, ένα συναίσθημα που συχνά παλεύει για την επιβίωση του και αξίζει το σεβασμό μας. Και ναι όταν θες κάτι πρέπει να αφήσεις τον εαυτό σου να το ζήσει, γιατί αλλιώς δεν μπορεί να ξέρεις τι έχασες, ή τι είναι αυτό που δεν έζησες, ποιο όνειρο, ποια ευτυχία. Ας είναι πάντα έτσι λοιπόν… Θα πάω και ας μου βγει και σε κακό.


Αύγουστος – Νίκος Παπάζογλου
Μουσική: Νίκος Παπάζογλου
Στίχοι: Νίκος Παπάζογλου
Ερμηνεία: Νίκος Παπάζογλου

Μα γιατί το τραγούδι να ‘ναι λυπητερό
με μιας θαρρείς κι απ’ την καρδιά μου ξέκοψε
κι αυτή τη στιγμή που πλημμυρίζω χαρά
ανέβηκε ως τα χείλη μου και με ‘πνιξε
φυλάξου για το τέλος θα μου πεις

Σ’ αγαπάω μα δεν έχω μιλιά να στο πω
κι αυτό είναι ένας καημός αβάσταχτος
λιώνω στον πόνο γιατί νιώθω κι εγώ
ο δρόμος που τραβάμε είναι αδιάβατος
κουράγιο θα περάσει θα μου πεις

Πώς μπορώ να ξεχάσω τα λυτά της μαλλιά
την άμμο που σαν καταρράχτης έλουζε
καθώς έσκυβε πάνω μου χιλιάδες φιλιά
διαμάντια που απλόχερα μου χάριζε
θα πάω κι ας μου βγει και σε κακό

Σε ποιαν έκσταση απάνω σε χορό μαγικό
μπορεί ένα τέτοιο πλάσμα να γεννήθηκε
από ποιο μακρινό αστέρι είναι το φως
που μες τα δυο της μάτια πήγε κρύφτηκε
κι εγώ ο τυχερός που το ‘χει δει

Μες το βλέμμα της ένας τόσο δα ουρανός
αστράφτει συννεφιάζει αναδιπλώνεται
μα σαν πέφτει η νύχτα πλημμυρίζει με φως
φεγγάρι αυγουστιάτικο υψώνεται
και φέγγει από μέσα η φυλακή

Πώς μπορώ να ξεχάσω τα λυτά της μαλλιά
την άμμο που σαν καταρράχτης έλουζε
καθώς έσκυβε πάνω μου χιλιάδες φιλιά
διαμάντια που απλόχερα μου χάριζε
θα πάω κι ας μου βγει και σε κακό

Πηγή: eros-erotas.gr

Στιχανάλυση: Ένα κι ένα- Νίκος Παπάζογλου

Το "Ένα κι ένα" περιγράφει τα μαθηματικά του Έρωτα. 1+1 σε όλον τον κόσμο κάνει 2. Αυτό λένε και στο Καφενείο άλλωστε όπως μας ενημερώνει ο Νίκος Παπάζογλου. Εκείνος, ερωτευμένος καθώς είναι, δεν ξέρει πόσο κάνει 1+1. Άκουσε στο Καφενείο και στο Μηχανουργείο να λένε ότι κάνει 2.

Ωστόσο, στον έρωτα δεν υπάρχουν κανόνες, δεν υπάρχουν νόμοι, δεν υπάρχουν 2, υπάρχει μόνο 1. Αυτό είναι και το νόημα άλλωστε κατά την πλατωνική του μορφή. 2 ψυχές που ήρθαν στη γη χωριστά για να καταλήξουν μία! 1+1 λοιπόν κάνουν 1 λέει ο Νίκος Παπάζογλου για τους ερωτευμένους. Πάντα; Όχι! Μέχρι τον Ησαϊα. Γιατί μετά από αυτόν έρχεται εκείνη η στιγμή στη ζωή του ερωτευμένου ζευγαριού όπου το δέντρο του έρωτα τους, ρίχνει καρπούς. Και τότε 1+1 κάνουν 3.
Όμως μερικές φορές(τις περισσότερες νομίζω) τα πράγματα στον έρωτα δεν εξελίσσονται ομαλά. Ο ένας γίνεται χαλί να τον πατήσει ο άλλος, πιάνει πάτο, αγγίζει το μηδέν... και ο έτερος σφυρίζει αδιάφορα. Και αυτήν την περίπτωση μας την περιγράφει ο Νίκος Παπάζογλου λέγοντας ότι ενώ 1+1 κάνουν 2, "εγώ για σένα, Θεέ μου γίνομαι Κανένα"

Απολαύστε τα Μαθηματικά του Έρωτα

Πηγη: newn.gr

Στιγμές~Νίκος Παπάζογλου

Στίχοι: Πολυξένη Βελένη
Μουσική -- Πρώτη εκτέλεση: Νίκος Παπάζογλου

Είναι κάτι στιγμές,
τρυφερές και λεπτές,
σαν κλωστές τυλιγμένες σ' αδράχτι,
σε γυρνούν απαλά,
σε μεθούν σιωπηρά,
σε γεμίζουν με πείσμα και άχτι...

για όλα αυτά που ζητάς,
για πολλά που πονάς,
για το τίποτε μιας ευτυχίας,
και γυρνάς σαν τρελός,
του καθρέφτη εαυτός,
θύμα-θύτης κακής συγκυρίας.

Πλημμυρίζουν το χθες
μαγεμένες σκιές,
που ξοπίσω μου γράφουν τροχιά,
με κρατούνε θαρρώ
σαν αλήθειες παλιές
σε λαβύρινθο δέσμιο βαθιά.

Είναι κάτι στιγμές,
σα μικρές πινελιές
ζωγραφιάς που δεν έχει τελειώσει,
λείπουν λίγα ακριβά
των χρωμάτων νερά,
για να δώσουν του τόπου τη γνώση.

Για τους κήπους της γης,
για το ροζ της αυγής,
για το κύμα που απόμεινε μόνο,
να χαϊδεύει με αφρούς,
τους πικρούς μας καημούς
και να διώχνει της πίκρας τον πόνο.