Το φάρμακο κατά της κατάθλιψης

Το φάρμακο κατά της κατάθλιψης.

Αν δεν αντέχεις να το ζήσεις....

 

Έχει μερικούς μήνες που τη συγκεκριμένη φράση τη βλέπω πολύ συχνά γραμμένη κυρίως στο fb.

Είναι στιγμές...

Που νομίζεις πως η υπομονή σου εξαντλείτε, που δεν αντέχεις άλλο. Και την ίδια ακριβώς στιγμή είσαι έτοιμη να κάνεις πίσω, να περιμένεις όσο χρειαστεί και να τα συγχωρήσεις όλα. Διπολική διαταραχή; Διχασμένη προσωπικότητα;
Αναφέρομαι σε μια ιστορία που ξεκίνησε με ένα "Ούτε καν"!
Αυτή η φράση πρέπει να απαγορευτεί δια ροπάλου φίλοι μου. Όλα ξαφνικά αλλάζουν και αλλάζει και η συναισθηματική σου ισορροπία
Έχεις ξεδιπλώσει τα όσα νιώθεις και η αντίπερα όχθη τηρεί βασανιστική σιγή ιχθύος. Τι κάνεις για να βρεις τη χαμένη σου αυτοκυριαρχία;
Μπέρδεμα....

Επίμονο και επίπονο!

Με τα λόγια δεν το χω τελικά. Θέλω να πω τόσα και καταλήγω να μην λέω τίποτα ή να λέω λιγότερα απο τα μισά με λάθος τρόπο. Προτιμώ το γραπτό λόγο με τις συστολές του και τις διορθώσεις του.

Πόσες φορές βρέθηκα μπροστά στο καίριο και ουσιαστικό ερώτημα απο την άλλη πλευρά και ενώ έχω τόσα να πω κατέληξα να μην πω τίποτα.
Πόσο θα ήθελα να φωνάξω: "Μόνος σου θα πας πιο γρήγορα...μαζί θα πάμε πιο μακριά" αλλά το αναβάλλω.
Πόσο θα ήθελα να πω "Σ'αγαπώ" δίχως να κοκκινίσω, όσο κι αν το σχεδιάζεις δεν σου βγαίνει το άτιμο.

Δεν "το χω" αλλά το νιώθω.

Ξεδίπλωσα και διπλώθηκα. Απάντησα στο επίμονο που είναι τόσο επίπονο δίχως να πάρω σαφή απάντηση απο την αντίπερα όχθη.....!

Πόση επιμονή και υπομονή ακόμα;;;

Όση χρειαστεί!