Διάβασα: Η νύφη φορούσε μαύρα της Σόφης Θεοδωρίδου

Αυτό που μου αρέσει είναι όταν τα βιβλία πραγματεύονται αληθινές ιστορίες, γιατί κακά τα ψέμματα η ζωή γραφει τα καλύτερα σενάρια.
Το βιβλίο της κ. Σόφης Θεοδωρίδου απο τις εκδόσεις Ψυχογιός γράφει στο οπισθόφυλλό του : "Σεπτέμβρης του '22. Η νεαρή Αντριανή καταφτάνει στη Σαλονίκη μαζί με το υπόλοιπο ανθρώπινο κοπάδι των προσφύγων. Πεντάρφανη και ολομόναχη, με δυο μάτια πράσινα, μαγικά σαν τα βοτάνια της, θα βρει στήριγμα σε μια καλοκάγαθη ηλικιωμένη Πόντια. Στο ξεδίπλωμα του χρόνου, με τις ανταλλαγές των πληθυσμών, θα εγκατασταθεί σ' ένα μουσουλμανικό χωριό της Μακεδονίας. Εκεί, ανάμεσα σε ανθρώπους πονεμένους που μιλούν ελληνικά, τουρκικά, ποντιακά κι αρμένικα, και που προσπαθούν να στηρίξουν τις ψυχές και τις ζωές τους, η Αντριανή θα αποθέσει την ευτυχία της στα χέρια του ρωμαλέου Άρη με την ηράκλεια δύναμη. Θα προκαλέσει τη μοίρα φορώντας ένα μαύρο φόρεμα για νυφικό. Κι αυτή θα δεχτεί την πρόκληση… Σε μια Ελλάδα που ανεμοδέρνεται στις θύελλες του εικοστού αιώνα, μια γυναίκα τολμά να ορθώσει το ανάστημά της απέναντι σε μια κοινωνία, όπου τον πρώτο λόγο έχει ο άντρας και η πεθερά, για να αναδειχτεί πληγωμένη αλλά νικήτρια."

Το βιβλίο το διάβασα το καλοκαίρι και ήταν απο αυτά που δεν θες να αφησεις και να τελειώσει. Επίσης η συγγραφέας και σε αυτό το βιβλίο της συνδέει τα γεγονότα με το ιστορικό πλαίσιο της εποχής και βοηθά πολύ στο να τοποθετηθεί σωστά χρονικά και ο αναγνώστης. Όπως έγραψα και στο blog της συγγραφέως μου αρέσει που το τέλος δεν είναι και πολυ ευτυχισμένο. Αν και θα ήθελα την ηρωίδα, να είναι με τον άντρα που αγάπησε όσο τίποτε άλλο, καταννοώ πως θα υπήρχε θέμα με την πλοκή. Δυστυχως απ τη μικρή εμπειρία μου, ακόμη και τωρα ζευγάρια διαλύονται και καταστρέφονται ζωές, ελέω χρημάτων....

Κάτι άλλο πολύ ενδιαφέρον είναι, το ζήτημα της θρησκείας και πως την αντιλαμβάνεται η Αντριανή. Αν και δεν έχω περάσει τα όσα πέρασε, έχω την ίδια άποψη και πιστεύω και γω με τον τρόπο μου. Ελπίζω να με συγχωρέσει αυτη η ανωτερη δύναμη για την αμφισβήτηση. Χριστιανη Ορθόδοξη ειμαι, δεν έχω σκοπό να αλλαξω θρησκεία.

Θα ήθελα πολύ να ζούσα εκείνη την εποχή, σίγουρα θα αντιδρούσα πολύ νωρίτερα, όπως η ηρωίδα. Δεν μπορώ να με φανταστω δίχως βιβλία, υποταγμένη στα "πρέπει" που άλλοι όρισαν για μένα. Ακόμη και σημερα υψώνω ανάστημα, όταν αδικούμαι ή αδικείτε κάποιος και δεν το μετανιώνω , αν δεν είμαι αρεστή.