Έχω ανάγκη....

Έχω ανάγκη να χαθείς μαζί μου σε μονοπάτια που φτιάχτηκαν μόνο για μας...
Έχω ανάγκη να γνωρίσω τον πόνο σου και να τον γιατρέψω.

Έχω ανάγκη να αντιμετωπίσω πρώτα τους δικούς σου φόβους και μετα τους δικούς μου.
Έχω ανάγκη να κοιμηθώ και να ξυπνήσω πλάι σου.
Έχω ανάγκη την αλήθεια σου, που ζητώ να μάθω εδώ και μήνες.
Έχω ανάγκη να μη σε νοιάζει τίποτε άλλο εκτός απο το πότε θα σε δω....

Μουσική: Χριστόφορος Κροκίδης
Στίχοι: Βασίλης Γιαννόπουλος
Ερμηνεία: Βασίλης Παπακωνσταντίνου


Έχω ανάγκη μια σου λέξη, μια αλήθεια μες στις αυταπάτες
και μια αγκαλιά να με γιατρέψει, από θανάσιμες αγάπες.
Έχω ανάγκη να βουλιάξω, μέσα στο πιο βαθύ σου βλέμμα,
απ' την αλήθεια να τρομάξω και να φουντάρω σ' ένα ψέμα.

Έχω ανάγκη να σου δείξω, πως είμαι πλέον οπαδός σου,
με την παλάμη μου να δείξω, τον πυρετό στο μέτωπό σου.
Έχω ανάγκη να σε νιώσω σα μια προσωπική μου νίκη,
με πόσα βράδυα να πληρώσω, τη μοναξιά που μου ανήκει.

Μια κρύα νύχτα του Σεπτέμβρη, ένα σακατεμένο βράδυ,
μόνο τα μάτια σου θυμάμαι, δυο φλόγες μέσα στο σκοτάδι.
Μια κρύα νύχτα του Σεπτέμβρη, που όσο θυμάμαι, με πονάει,
έχουν περάσει τόσα χρόνια, μα αυτή η αγάπη δεν περνάει.

Απόψε δε θα βγω στους δρόμους, στα όνειρά μου θα σε ψάξω,
ότι δεν έφυγες ποτέ σου, έχω ανάγκη να φωνάξω.
Σ' όποια αγκαλιά και να κοιμάσαι, εγώ μαζί σου θα ξυπνάω,
την πιο γλυκειά σου απουσία, έχω ανάγκη ν' αγαπάω.

Κι έτσι για πάντα θα σαλπάρω,
στην πλάτη του δικού σου ανέμου,
σα να 'σουν όρκος θα σε πάρω,
που δε θα πάταγα ποτέ μου.