Παρανάλωμα του πυρός

Συναισθήματα που έφυγαν και ξαναγύρισαν απρόσκλητα δεν έφυγαν ποτέ.....
Και ξέρεις γιατι σ αγαπώ;
Γιατί ακόμα και η φωνή σου με ηρεμεί.
Γιατί ακόμη κι αν είχα μια δυσκολη μέρα που εσύ δεν ξέρεις, μόλις σ ακούω γαληνεύω.
Γιατί απο τα απλά μέχρι τα πιο δύσκολα με συντροφεύεις δίχως να το ξέρεις....
Δεν ξέρω τι θα ακολουθήσει με μας.
Το δέσιμο μας χαρακτηρίζεται καρμικό.
Σε διώχνω και έρχεσαι
με διώχνεις και σε ζητάω...

Μέσα μου όλα στάχτη...
Μέσα σου;

Και κάτι ακόμα!
Η μόνη ευτυχία μου είναι όταν βρίσκομαι στη σκέψη σου και το νιώθω.
Όπως τότε που κοιμηθηκαμε αγκαλιά μπροστα στο τζακι.
Η μόνη πραγματικη στιγμή ευτυχίας μου.


Καληνύχτα,
σε σκέφτομαι!