Σάββατο 5 Νοεμβρίου 2016

*Οικογενειακές ιστορίες* σαν παραμύθι....


Μια φορά και έναν καιρό.....
σε ένα χωριό της Μακεδονίας, στους πρόποδες του Μενοίκιου όρους κάπνιζαν πολλά μπουριά.
Ήταν Κυριακή, νωρίς το πρωί και χειμώνας.
 Το κρύο τσουχτερό.
 Η κυρία Στέλλα χήρα από μικρή ξύπνησε από το χάραμα και ξεκίνησε να ζεστάνει το σπίτι, που ήταν αρκετά κρύο.
 Κουβάλησε τα ξύλα απο την αυλή και τα άφησε με προσοχή μπροστά στη σόμπα.
 Απο το διπλανό κρεββάτι, ένα ζευγάρι παιδικά ποδαράκια κουνήθηκαν για δευτερόλεπτα.
 Η ίδια δεν έδωσε σημασία, άνοιξε το πορτάκι της σόμπας, καθάρισε τις στάχτες, έβαλε δυο-τρία ξύλα,μια χαρτοπετσέτα γεμάτη οινόπνευμα και πέταξε μέσα ένα σπίρτο.
 Σε κλάσματα του δευτερολέπτου η φωτιά περικύκλωσε τα ξύλα και η σόμπα θα ήταν σύντομα έτοιμη.
-"Γιαγιά πεινάω" ακούστηκε μια κοριτσίστικη φωνή
-"Πλύσου και έλα να δεις. Μετά θα ξυπνήσουμε και τον Στέφανο. Θα ντυθούμε και θα πάμε στην εκκλησία" απάντησε.
Η μικρή έπλυνε το πρόσωπό της και ξεκίνησε να βοηθά τη γιαγιά στο τελετουργικό της Κυριακής. Με τα μικρά χεράκια της έφερε τη μαργαρίνη απο το ψυγείο, όσο η κυρία Στέλλα έκοβε χοντρές φέτες απο το ψωμί.
 Ξύπνησαν τον Στέφανο και τα δυο παιδιά, κοίταζαν με θαυμασμό.
Η γιαγιά έψηνε τις φέτες ψωμιού πάνω στη σόμπα, μετά τις άλειφε με μαργαρίνη που έλιωνε και πρόσθετε παριζάκι και κίτρινο τυρί.
 Τα μικρά έτρωγαν λαίμαργα και χαμογελαστά το έδεσμα και περίμεναν κάθε εβδομάδα πως και πως  το Σαββατόβραδο που θα κοιμηθούν στης γιαγιάς.

Υγ:Βασισμένο σε αληθινή ιστορία.
Γιαγιά μου λείπουν,εκείνα τα Κυριακάτικα πρωινά όταν είμασταν παιδιά.
 Μπορεί να μην έγινα θρήσκα, αλλά μου λείπουν τα όσα κάναμε παρέα και πιο πολύ μου λείπεις εσύ.....

Ήταν η συμμετοχή μου στο δεύτερο κύκλο των Οικογενειακών ιστοριών του blog Η ζωή είναι ωραία της γλυκιάς μας Αριστέας

13 σχόλια:

  1. Καλημέρα Αριάνδη μου
    Πολύ μου άρεσε τούτη η τρυφερή ανάμνηση από τα παιδικά σου χρόνια.
    Φιλάκια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ω τι τρυφερή ιστορία Αριάδνη μου!
    Ένα υπέροχο Κυριακάτικο πρωινό....
    Τυχερή που γνώρισες γιαγιά στη ζωή σου ♥
    Πολλά φιλιά και σε ευχαριστώ!
    (μου άρεσε η γραφή σου πολύ! Να δοκιμάζεσαι και σε κειμενάκια καρδούλα μου!)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Με συγκίνησες γιατί μου έφερες στο μυαλό παρόμοιες στιγμές με την δική μου γιαγιά.
    Πολύ όμορφες αναμνήσεις.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Αχ, οι αναμνήσεις από τις γιαγιάδες μας! Τρυφερή συμμετοχή, Αριάδνη μου.
    Καλή εβδομάδα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Πολύ τρυφερή η ιστορία σου Αριάδνη μου!!!!
    Αξία ανεκτίμητη, η αγάπη της γιαγιάς!!!!
    Να είσαι καλά και καλή εβδομάδα!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Νομίζω πως μας άγγιξε όλους η γλυκιά ιστορία σου Αριάδνη μου. Το άναμμα της ξυλόσομπας είναι και δική μου ανάμνηση και με συγκίνησε πολύ η αναβίωσή της διαβάζοντας την ιστορία σου...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Αχ!! αυτες οι γιαγιαδες όταν φευγουν .. πόσο λειπουν .. ομως οσο θα την θυμασαι Αριαδνη μου με τοση αγαπη θα είναι παντα κοντα σου...τυχερή που την είχες...με συγκινησες πολύ γιατί τετοιες ομορφες και τρυφερες εικονες .. μενουν μεσα μας και γαληνευουν την ψυχή μας.. να είσαι καλα και σε ευχαριστουμε που την μοιραστικες μζι μας... να περνας ομορφα .. φιλακαιααα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Αχ οι γιαγιούλες!!! Με συγκίνησες Αριάδνη μου!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Τρυφερή ιστορία, συγκινητική... Σε ευχαριστούμε που μοιράστηκες τις αναμνήσεις σου μαζί μας!
    Φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Τι όμορφη ιστορία...αχ αυτά τα παιδικά χρόνια για πάντα θα μένουν ανεξίτηλα στην μνήμη μας!
    Καλό σου βράδυ Αριάδνη μου :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Αχου το
    Τι γλυκο κοριτσακι ηταν αυτο που βοηθουσε την γιαγια...
    Νασαι καλα
    Την ευχη της ναχεις...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Πολύ τρυφερό και συγκινητικό Αριάδνη μου! Πραγματικά ανεκτίμητες αυτές οι αναμνήσεις από τις γιαγιάδες μας!
    Να σαι καλά κορίτσι μου
    Φιλιά πολλά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Τι γλυκιά και όμορφη ανάμνηση όλο αυτό το Κυριακάτικο τελετουργικό! Καλή εβδομάδα...
    Σωτηρία
    www.mylittleworld.gr

    ΑπάντησηΔιαγραφή