Αγαπημένο μουσικό ταξίδι!

Ο τυμβωρύχος

Στίχοι: Κώστας Λαχάς
Μουσική: Θάνος Μικρούτσικος
Πρώτη εκτέλεση: Δημήτρης Μητροπάνος

Τα λόγια μου της νύχτας μετανάστες
σε δρομολόγια χωρίς επιστροφή
άσ' τις πλατείες να βογκούν σου λέω άστες
ίσως με βρεις μες στην επόμενη στροφή

Στενεύουν τα περάσματα
οι φίλοι μου φαντάσματα
κι η πόλη μοιάζει γενικώς
τάφος οικογενειακός

Ένας Στρυμόνας και βουλιάζω στα νερά
όπως ψαράς μέσα στη λάσπη της Κερκίνης
οιωνοσκόπος με σημάδια φανερά
χάθηκα πάλι μες στο πρόσωπο εκείνης

Στενεύουν τα περάσματα
οι φίλοι μου φαντάσματα
κι η πόλη μοιάζει γενικώς
τάφος οικογενειακός

Ματώνει στα Κυβέλεια η οθόνη
κι εγώ ρεμβάζω σε πεδία αχανή
στο Μιραμάρε κολυμπούσες πάντα μόνη
και ο Ματθαίος έχει χρόνια να φανεί

Στενεύουν τα περάσματα
οι φίλοι μου φαντάσματα
κι η πόλη μοιάζει γενικώς
τάφος οικογενειακός

Ομολογώ οτι δεν γνώριζα την ύπαρξη του τραγουδιού κι όμως αναφέρει μέρη του τόπου μου...!

Απόσπασμα απο τον Ματωμένο Γάμο του Λόρκα

Λεονάρντο:
Εκεί που δεν μπορούν να ’ρθούνε
όσοι μας κυνηγάνε τώρα.
Εκεί που θα μπορώ να σε κοιτάζω !
Το ξέρω. Έπρεπε να σ’ αφήσω.
αν είχα νου για να σκεφτώ.
Μα από κοντά σου δεν μπορώ
να φύγω πια. Κι εσύ, το ίδιο.
Δοκίμασε. Κάν’ ένα βήμα.
Καρφιά του φεγγαριού καρφώσαν
τη μέση μου με τους γοφούς σου.
Θα μας χωρίσουν, όταν μονάχα
θα ’χω πεθάνει.........

Σκουπίδια και θάλασσα

ΜΙΑ ΝΥΧΤΑ ΣΤΗΝ ΠΡΟΒΑ
Της ΚΑΤΕΡΙΝΑΣ ΠΑΝΑΓΟΠΟΥΛΟΥ - 06.11.2008

Πριν δύο εβδομάδες ο Διονύσης Τσακνής, ο Βασίλης Καζούλης, τα Κίτρινα Ποδήλατα και ο Αποστόλης Ψυχράμης ξεκίνησαν τις εμφανίσεις τους στην κεντρική σκηνή του «Σταυρού του Νότου». Δυο μέρες πριν την πρεμιέρα Η A.V. ΒΡΕΘΗΚΕ στις μεταμεσονύχτιες πρόβες τους. Τελικά, οι συναυλίες είναι ακόμα πιο όμορφες… πριν ξεκινήσουν. Τετάρτη βράδυ, 23.30, στην οδό Θαρύπου μπροστά από τον Σταυρό του Νότου. Έξω από το club πολύς κόσμος, δίπλα στην κεντρική σκηνή ερημιά και τα φώτα μοιάζουν κλειστά. Παίρνω τηλέφωνο τον Τσακνή για να ρωτήσω πού είναι η πρόβα. Στην κεντρική σκηνή ―μου απαντάει― ανέβα!Μπαίνοντας μέσα βλέπω για πρώτη φορά το χώρο φωτισμένο. Οι καρέκλες αναποδογυρισμένες στα λιγοστά τραπέζια. Πάνω στη σκηνή τα Κίτρινα Ποδήλατα, δηλαδή ο Γιώργος και ο Αλέξανδρος. Αριστερά, πίσω στον καναπέ, καθισμένος ο Τσακνής. Το κλίμα είναι σχεδόν εορταστικό. Παίζουν μουσική, κάνουν πλάκα, ανταλλάσσουν ατάκες μεταξύ τους που δεν καταλαβαίνω. «Είναι δική μας φρασεολογία, έχουμε αναπτύξει δικούς μας κώδικες!» λέει ο Βασίλης Καζούλης. Ανεβαίνει στη σκηνή, ενώ ήδη ακούγονται οι πρώτες νότες από το «Κάτι να γυαλίζει». Ξεκινάει να τραγουδάει πετώντας κάτι στα γαλλικά, ενώ από κάτω ο Γιώργος κι ο Αλέξανδρος σκάνε στα γέλια. Κι ύστερα αρχίζει να τραγουδάει κανονικά (με τη χαρακτηριστική φωνή που σε ταξιδεύει). Όταν το τραγούδι τελειώνει, οι μουσικοί σταματούν να παίζουν. «Πάμε αμέσως στο επόμενο, μη σταματάμε! Θέλω να έχουμε αίσθηση του προγράμματος» λέει. Τώρα ανεβαίνει στη σκηνή ο Αποστόλης Ψυχράμης. Ακούγοντάς τον εντυπωσιάζομαι με την εξαιρετική του φωνή. Τραγουδάει ένα κομμάτι μόνος του και μετά κάνει δεύτερη φωνή στους υπόλοιπους. Τον Αποστόλη τον είχα δει και πέρσι παρέα με τον Διονύση Τσακνή. Είναι ένα πολύ ταλαντούχο παιδί, με σπάνια φωνή. Ο Τσακνής σκύβει και μου λέει «ο Αποστόλης είναι μουσικός γιος μου». Τι σύμπτωση, λίγο αργότερα ο Αποστόλης θα μου πει ότι βλέπει τον Τσακνή ως μουσικό πατέρα του. Μιλάει γι’ αυτόν με τόσο καλά λόγια, που αισθάνομαι ότι νιώθει ευγνωμοσύνη «αν δεν ήταν ο Διονύσης… τι να σου πω, δεν ξέρω τι θα συνέβαινε». Η συζήτησή μας διακόπτεται απότομα, γιατί πρέπει να ανέβει στη σκηνή. Εκείνη την ώρα πλησιάζει ο Γιώργος και μου συστήνει τον αδερφό του. Θα βγάλουν δίσκο μετά τις γιορτές, όπως θα μου πει αργότερα, και είναι όλη μέρα στο τρέξιμο. Σκύβω και κοιτάω κλεφτά τα χαρτιά με τους στίχους και με τη σειρά των τραγουδιών του προγράμματος. Αριστερά τα τραγούδια και δεξιά εναλλάξ το ποιος τραγουδάει κάθε φορά. Διονύσης, Βασίλης, Αποστόλης, Ποδήλατα, Μαζί. Ο Γιώργος με βλέπει που κοιτάω τη λίστα και σκύβει και συμπληρώνει «Κίτρινα» σε κάθε τραγούδι που γράφει σκέτο «Ποδήλατα». «Μα δεν είναι δυνατόν –μου λέει γελώντας–, άλλοι μας λένε σκέτο Κίτρινα, άλλοι σκέτο Ποδήλατα!» Ο Γιώργος τούς παρακολουθεί κάνοντας παρατηρήσεις για τον ήχο. «Δεν θα ανέβεις να κάνεις κι εσύ πρόβα;» «Έχουν υπερκόπωση οι φωνητικές χορδές μου. Πρέπει να κάνω αφωνία, γιατί μεθαύριο ξεκινάμε και δεν θα μπορώ να τραγουδήσω!» «Πόσο καιρό κάνετε πρόβες;» ρωτάω τον Τσακνή. «Λίγο λιγότερο από ένα μήνα, αλλά ξέρεις τι έχω καταλάβει; Όσο καιρό και να κάνεις πρόβα ποτέ δεν νιώθεις έτοιμος». Οι πρόβες είναι πολύωρες, έχουν κρατήσει κι από τις 2 το μεσημέρι μέχρι τις 3 τα χαράματα! Ο Γιώργος μου εξηγεί ότι θέλει να είναι εκεί και στα στησίματα, οπότε κάθονται ακόμα περισσότερο. Μου δίνει την εντύπωση ότι του αρέσει πάρα πολύ αυτό που κάνουν με το άλλο μέλος των Κίτρινων Ποδηλάτων και αυτό αντικατοπτρίζεται και στην πολύ καλή εμφάνιση που έχουν πάνω στη σκηνή. Κι ο Αποστόλης Ψυχράμης πού είναι; Τον βλέπω να ανοίγει την τσάντα του, να βγάζει ένα βιβλίο με νότες, να το ξεφυλλίζει, να το ξαναβάζει μέσα, να παίρνει ένα άλλο βιβλίο και να πηγαίνει μόνος του προς τις σκάλες αριστερά, όπως βλέπουμε τη σκηνή στο βάθος. Τον πλησιάζω και κοιτάω κλεφτά τον τίτλο. Φρανσουά Νταγκονιέ: «Οι μεγάλοι φιλόσοφοι και η φιλοσοφία τους». Εντυπωσιάζομαι αρχικά, αλλά επιβεβαιώνεται αυτό που είχα υποψιαστεί από την αρχή. Ότι ο Αποστόλης Ψυχράμης είναι ένα πολύ καλλιεργημένο παιδί. Ασχολείται με τη μουσική από 6 ετών και μόλις πριν λίγες μέρες έγινε 29. Προέρχεται μάλιστα από μουσική οικογένεια, με τα τρία μέλη να κάνουν ήδη καριέρα. Αδερφές του είναι η Ειρήνη Ψυχράμη και η Αντιγόνη Ψυχράμη, η οποία μεγάλωσε (αν και για εμάς θα είναι πάντα η γλυκιά «Με λένε Πόπη» του Νταλάρα) και εμφανίζεται στην Ακτή Πειραιώς με τους Παπακωνσταντίνου - Ζουγανέλη - Μπουλά. Γυρνάω το βλέμμα και τον βλέπω να τραγουδάει. Στη σκηνή ο Αποστόλης μεταμορφώνεται. Από ένα γλυκό και ευγενικό παιδί γίνεται φτασμένος καλλιτέχνης. Σε κάνει αμέσως να σκεφτείς πόσο άδικος είναι ο χώρος του τραγουδιού, με τα παιδιά που αρνούνται να ξεπουλήσουν την ψυχή τους στα PR για να γίνουν γνωστοί και να ξεκινήσουν από τον εύκολο δρόμο. Κανονικά θα έπρεπε να είναι ήδη διάσημος, σκέφτομαι. Τις σκέψεις μου διακόπτει ο Διονύσης Τσακνής, ο οποίος έχει ανέβει στη σκηνή για το τελευταίο, δικό του μέρος. Είναι πραγματικά πολύ καλός. Απορώ γιατί κάνουν ακόμα πρόβα. Κάτω από τη σκηνή ο Βασίλης Καζούλης πίνει μπίρα, γελάει δυνατά και λέει αστεία κάνοντάς μας όλους να γελάμε διαρκώς. Ο Τσακνής τούς επαναφέρει στην τάξη. Αυτό γίνεται αρκετές φορές κατά τη διάρκεια της πρόβας. Ο Διονύσης είναι ο αρχηγός. Λειτουργεί σαν μπαμπάς. Βάζει τα πράγματα σε τάξη και προσπαθεί –και καταφέρνει– να κρατήσει τις ισορροπίες. Όταν μάλιστα κάποια στιγμή, λίγο μετά τη 1.30, και ενώ ήδη έχουν περάσει πολλές ώρες πρόβας, τα πνεύματα οξύνονται, ο Τσακνής λειτουργεί ως ισορροπιστής. «Αν φωνάζουμε δεν θα βγάλουμε άκρη». Και εξηγεί: «Τώρα ακούμε τον ήχο ενώ το μαγαζί είναι άδειο, αλλά θυμάμαι αυτό που μου έλεγε ο Παπάζογλου, ότι με έναν έστω άνθρωπο παραπάνω στο μαγαζί ή ένα λιγότερο, ο ήχος βγαίνει διαφορετικός». Τελικά, πολύ γρήγορα τα βρίσκουν κι αρχίζουν πάλι τη δουλειά. Λίγο πριν φύγουν ο Τσακνής θαυμάζει το μπουφάν που του είχαν πάρει τα παιδιά για τα γενέθλιά του: «Δεν είναι ωραίο;» με ρωτάει. Ενώ ο Γιώργος από τα Κίτρινα Ποδήλατα με ρωτάει με ύφος ενθουσιασμένο, κοιτώντας τον Αλέξανδρο στη σκηνή: «Δεν είναι φοβερός ο αδερφός μου;». Είναι! Όλοι τους. Μία ωραία παρέα που περνάνε καλά και κάνουν εξαιρετικά τη δουλειά τους. Σε λίγο ανεβαίνουν όλοι μαζί στη σκηνή και είναι αδύνατον να πάρεις τα μάτια σου από πάνω τους. Σε δύο μέρες από εκείνη την Τετάρτη ξεκίνησαν τις εμφανίσεις τους. Ο κόσμος κάτω πολύς, πάρα πολύς, κι από τα πρόσωπα καταλαβαίνεις ότι περνάει υπέροχα. Όσο πέρασα κι εγώ εκείνη την Τετάρτη.

Πγή:Athens voice online

Η ώρα της γης!!!!

Η Ελλάδα στην 5η θέση παγκοσμίως για την Ώρα της Γης

Μόλις 17 μέρες απομένουν για την Ώρα της Γης 2009 (Σάββατο, 28 Μαρτίου, 20:30) και η Ελλάδα δηλώνει δυναμικό παρών στο μεγαλύτερο συμμετοχικό γεγονός ενάντια στην κλιματική αλλαγή που διοργανώθηκε ποτέ στον πλανήτη. Περισσότεροι από 160 δήμοι και κοινότητες της χώρας έχουν ήδη δηλώσει επίσημα τη συμμετοχή τους, φέρνοντας την Ελλάδα στην πέμπτη θέση παγκοσμίως, ελάχιστα πίσω από τον Καναδά, ανάμεσα στις χώρες με την εντονότερη συμμετοχή στην Ώρα της Γης. Στην πρώτη θέση κατατάσσεται η γενέτειρα της πρωτοβουλίας, Αυστραλία ενώ την ακολουθούν η Γαλλία και το Βέλγιο.

Η ενθουσιώδης ανταπόκριση της τοπικής αυτοδιοίκησης και των πολιτών στο κάλεσμα του WWF Ελλάς έχει ως αποτέλεσμα η ελληνική παρουσία στην Ώρα της Γης να έχει ξεπεράσει το 10% του παγκόσμιου στόχου συμμετοχής που δεν είναι άλλος από τις 1000 πόλεις σε ολόκληρο τον κόσμο.

«Η Ελλάδα για ακόμα μια φορά αποδεικνύει ότι όταν θέλει – μπορεί. Η πέμπτη θέση της χώρας μας σε μια άτυπη παγκόσμια κατάταξη ανάμεσα στις χώρες που συμμετέχουν με τις περισσότερες πόλεις στην Ώρα της Γης έρχεται να το επαληθεύσει. Ωστόσο το μεγάλο στοίχημά μας είναι η ατομική συμμετοχή των πολιτών. Κάθε πολίτης που εγγράφεται ηλεκτρονικά στο http://www.earthhour.org/signup/gr:el δεν δηλώνει απλά τη συμμετοχή του στο μεγαλύτερο περιβαλλοντικό γεγονός στον πλανήτη – Συνυπογράφει μια παγκόσμια έκκληση προς τους ηγέτες των Ηνωμένων Εθνών και απαιτεί γενναίες αποφάσεις στην Παγκόσμια Συνδιάσκεψη για την Κλιματική Αλλαγή που θα πραγματοποιηθεί στην Κοπεγχάγη τον ερχόμενο Δεκέμβριο», δήλωσε ο Γιώργος Βελλίδης, Επικεφαλής του τμήματος Επικοινωνίας του WWF Ελλάς.

Πέραν της μαζικής κινητοποίησης δήμων και κοινοτήτων, πλήθος φορέων, σχολείων και επιχειρήσεων συμμετέχουν στην Ώρα της Γης, οργανώνοντας πρωτότυπες δράσεις. Περίπου 80 επιχειρήσεις και δεκάδες εκπαιδευτικά ιδρύματα έχουν μέχρι τώρα ενώσει τις δυνάμεις τους στον αγώνα ενάντια στην κλιματική αλλαγή, κλιμακώνοντας τις δραστηριότητές τους με στόχο την 28η Μαρτίου.

Προωθήστε αυτό το mail και δώστε τη δύναμή σας στο μήνυμα της Ώρας της Γης και στον αγώνα ενάντια στην κλιματική αλλαγή.

Με φιλικούς χαιρετισμούς,

Γιώργος Βελλίδης, Επικεφαλής Τμήματος Επικοινωνίας WWF Ελλάς


http://www.earthhour.org/news/gr:el