Οπωσδήποτε θα είχα κάνει μεγάλα πράγματα
στη ζωή μου, αλλά είχα γεννηθεί πολύ απασχολημένος,
θέλω να πω (τι να πω και ποιος να καταλάβει)
- έμενα τότε σ’ ένα άθλιο ξενοδοχείο κοντά στο σταθμό,
τα τρένα φεύγαν γρήγορα σαν τις Εποχές, τα βράδια
ακουγόταν άξαφνα ένας πυροβολισμός απ’ το
παρελθόν κι η νοσταλγία με σκότωνε, ενώ η μαραμένη
καμαριέρα έστρωνε τα σεντόνια, τυλιγμένη μες στο
πυκνό μυστήριο μιας ζωής που σπαταλήθηκε άδικα, και
θυμόμουν τη μητέρα που μού ‘λεγε πως μια είναι η
μεγάλη αμαρτία, “παιδί μου” έλεγε κι εγώ καταλάβαινα,
γιατί υπάρχουν πολύ λίγα λόγια στον κόσμο –
όπως κι οι πιο ωραίες ιστορίες θα ειπωθούν για μας
όταν δε θά ναι πια κανείς να τις ακούσει.
Το ποιήμα "Η μεγάλη αμαρτία" ανήκει στην ποιητική συλλογή του Τάσου Λειβαδίτη "Ο τυφλός με το λύχνο".
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου