Δευτέρα 3 Οκτωβρίου 2016

*Πρωινές αναζητήσεις*


Η νύχτα είναι ζόρικη και γιγαντώνει συναισθήματα και πόθους....
Τη μέρα βλέπεις πιο καθαρά.
Το χεις παρατηρήσει ότι κάποιες φορές μετανιώσαμε για πράγματα της προηγούμενης βραδιάς. Σπάνια όμως εγώ τουλάχιστον, έχω μετανιώσει για πράγματα που έχω κάνει υπο το φως του ήλιου.

Ήθελα να είχα το θάρρος να σπάσω τους φραγμούς  και να σου πω, πως είσαι η πρώτη μου σκέψη το πρωί και η τελευταία το βράδυ.....
Να τσακίσω εγωισμούς και να σου πω πως είσαι η πρώτη καλημέρα μου και η τελευταία καληνύχτα μου..... 
Να σου φωνάξω πως περνάς απ τη σκέψη μου στις 7:30 κάθε πρωί και μου φτιάχνεις τη μέρα....
Να αγγίξω το πρόσωπό σου, που είναι τόσο ήρεμο όταν ξυπνάς....
Να βλέπω που χαραμίζεις τις πρώτες λέξεις σου, τις πρώτες ανάσες σου, τα πρώτα φιλιά σου, τις πρώτες σκέψεις σου....

Σε σκέφτομαι πάλι

Καλημέρα......

6 σχόλια:

  1. Αφήνω μια ♥ γιατί μου άρεσε πολύ το τρυφερό κείμενό σου και φεύγω...
    Φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Κάποιοι τα νιώθουν,κάποιοι μπορούν και τα αποτυπώνουν..τελειο και αληθινο!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Να τσακίσουμε τους εγωισμούς, ε; Πόσο δύσκολο!
    Υπέροχο κείμενο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Γλυκιές και τρυφερές σκέψεις.
    Καλή σου μέρα Αριάδνη μου
    Καλό φθινόπωρο να έχουμε
    Φιλί γλυκό

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Αχ! Αυτοί οι εγωισμοί... Μας αφήνουν μακρία απ'όλα τα υπέροχα που θα έπρεπε έτσι κι αλλιώς να απολαμβάνουμε!Ερώτικό το κείμενο, γεμάτο συναίσθημα κι αλήθειες!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή