Σάββατο 14 Ιανουαρίου 2017

*Σε περιμένω για να ζήσω ή ζω για να σε περιμένω;*


Κρύο...
Κάθε βράδυ του χειμώνα
το ίδιο σκηνικό,
με ελάχιστες αλλαγές....
Εγώ αγκαλιά με το πάπλωμα να κοιτώ το χιόνι που πέφτει.
Τις πρώτες μέρες ήταν αφράτο
και προκλητικό για παιχνίδια....
Όσο περνούν οι μέρες αποκρυσταλλώνεται
και μπορεί να σε παρασύρει σε οδυνηρά μονοπάτια....
Κι εγώ έμεινα σε ένα μονοπάτι να σε περιμένω να φανείς...
εσένα που εμφανίζεσαι σποραδικά
και καταφέρνεις να με μεταμορφώνεις σε κάτι όμορφο που όλοι βλέπουν...

Έτσι ήμουν πάντα....
περίμενα όταν ήθελα...
Και εγώ σε θέλω....
Το νιώθω ότι θα βρεθούμε σύντομα...
Σε σκέφτομαι....

Μου λείπει το χαμόγελό σου
μα πιο πολύ μου λείπεις....
Εσύ!

Σε περιμένω για να ζήσω ή ζω για να σε περιμένω;;;;
Καληνύχτα

16 σχόλια:

  1. Πόσο δύσκολη αυτή η αναμονή...
    Μακάρι όλες τους να έχουν αίσια κατάληξη!!
    Να χεις ένα όμορφο σ/κ Αριάδνη μου!! Φιλιά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. μην περιμένεις για να ζήσεις! ζήσε την κάθε στιγμή, με ή χωρίς εκείνον! φιλάκια πολλά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Καλή μου Αριάδνη, το κείμενο σου που μπορεί σαν κείμενο να είναι όμορφο όπως το χιονισμένο τοπίο της φωτογραφίας, αλλά βγάζει πολύ πόνο. Φαίνεται πως έχεις βάλει την Αριάδνη στη κατάψυξη και περιμένει την Άνοιξη να τη ζεστάνει και όπως ξέρεις η άνοιξη θα έρθει από μόνη της ότι και να κάνεις...
    Καλά κάνεις και γράφεις είναι και αυτός ένας εξαιρετικός τρόπος να ζεσταθείς χωρίς να περιμένεις τίποτα απ΄έξω!
    ΑΦιλάκια τρυφερά με μια μεγάλη και ζεστή αγκαλιά! <3

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Αν αξίζει αυτή η αναμονή, χαλάλι!
    Σε νιώθω απόλυτα...
    Φιλί μεγάλο ♥

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Μην περιμένεις κανέναν και ζήσε.
    Δύσκολο αλλά όχι ακατόρθωτο.
    Καλό βράδυ Αριάδνη μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Θα συμφωνήσω απόλυτα με το Ματινάκι. Σίγουρα πρέπει πάντα να ζούμε την κάθε στιγμή, αλλά αν αξίζει η αναμονή, τον αντέχεις τον χειμώνα μέχρι να έρθει η άνοιξη!
    Ήταν υπέροχα τα λόγια σου Αριάδνη. Με μια εσάνς μελαγχολίας, αλλά υπέροχα! Σε γλυκοφιλώ! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Έντονο κείμενο, όμορφο, αλλά θα συμφωνήσω: ούτε το ένα είναι καλό, ούτε το άλλο. Απλώς, ζήσε! Και άσε τους άλλους να αναρωτιούνται...
    Φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Η ζωή Αριαδνη μου δεν περιμενει .. γι αυτο ακολούθησε τη..και ζήσε..!!φιλακιααα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Ωραίο το ποίημα σου και το χιονισμένο τοπίο Αριάδνη ,να έχεις μια όμορφη και δημιουργική χρονιά!Καλή εβδομάδα!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Αριάδνη μου, μου ξύπνησες πολύ οδυνηρές αναμνήσεις, που ευτυχώς πλέον είναι μόνο αναμνήσεις, δηλαδή παρελθόν.. Μην περιμένεις γλυκιά μου.. φτιάξε το δικό σου δρόμο.. κι όποιος θέλει θα τρέξει και θα σε προλάβει..
    Φιλάκια πολλά! Καλή σου μέρα και καλή εβδομάδα!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Δεν με βρίσκει καθόλου σύμφωνη η "θεωρία" τού "σε περιμένω για να ζήσω", παρά μόνο ως ποιητική αδεία, εκεί ναι, συμφωνώ! Φιλάκι γλυκό! ❤

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Όμορφο κείμενο γεμάτο συναίσθημα.
    Αλλά συμφωνώ και εγώ, μην περιμένεις ζήσε απλά ζήσε.
    Φιλί και μια μεγάλη αγκαλιά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. αχ, τι άσχημες αυτές οι καταστάσεις...
    όπως και νάναι... δύσκολα τα πράγματα...φιλιά πολλά!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Συνήθως έρχεται όταν δεν το(ν) περιμένεις.
    Η ζωή όμως δεν κάνει σκόντα Αριάδνη μου. Αν βρει κλειστή την πόρτα, πάει ν' αφήσει αλλού τις χαρές της. Εκεί που είναι πάντα μισάνοιχτη μια γρίλια...
    Τα φιλιά μου και την αγάπη μου!
    (φύγε! τι κάθεσαι;)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Ωραίο ερώτημα! Πολλοί νιώθουμε έτσι για πολλούς και διαφορετικούς λόγους.

    ΑπάντησηΔιαγραφή