Σάββατο 12 Απριλίου 2014

Δεν με νοιάζει....

Πηγή: deviantart.com

Δεν με νοιάζει η πορεία αλλά ο προορισμός...
Δεν με νοιάζει το πρέπει, αλλά το πως...
Δεν με νοιάζει τι θα πουν οι άλλοι, ποιός ξέρει σε ποιά άχαρη ζωή μετέχουν....
Δεν με νοιάζει το εισόδημά σου, άλλωστε ποτέ δεν έψαξα χορηγό επικοινωνίας...
Δεν με νοιάζουν οι δυσκολίες, γι αυτό έγιναν, για να τις νικήσουμε!

Αντί να χτίσουμε γέφυρες, χτίζουμε τοίχους, αυτοσχέδιες φυλακές κι έτσι ακριβώς κρατάμε τα συναισθήματα μας, τη στιγμή που εκείνα παλεύουν να βγουν στο φως. Ρούτινα. Τα ίδια και τα ίδια. Βόλεψη, μάθαμε να βολευόμαστε και να φοβόμαστε κάθετί καινούριο.

Το παρελθόν είναι παρελθόν. Αν άξιζε θα ήταν και παρόν και μέλλον. Ό,τι έγινε δεν αλλάζει και μένει εκεί στη λήθη. Δεν είναι σωστό να σε καθορίζει και να σε τραβά στο τίποτα.

Άλλο ένα βράδυ γράφω αντι να σου μιλάω. Ίσως αν ήσουν πιο σαφής, αν μου έλεγες με απλά λόγια τι θες, να ήταν πιο εύκολο. Μου λες ότι με θες πιο χαλαρή. Πως;;; Εγω σου έδωσα δυο φορές την επιβεβαίωση που ζητούσες σαν άντρας, εγώ τι έχω για να ηρεμήσω την ψυχή μου; Μεγαλώσαμε πια μια απάντηση ακόμα και αρνητική θα με λύτρωνε. Το ότι "σε θέλω" δεν σημαίνει πως αναγκαστικά πρέπει να νιώθεις το ίδιο....Ποτέ δεν πίεσα συναισθήματα προς όφελός μου.

Ακόμη και οι πράξεις σου με μπερδεύουν. Ρίχνεις φυτίλια λες και δεν πιάνει η φωτιά...Σκέφτηκες γιατί; Οι αγκαλιές, τα φιλιά, τα χάδια είναι ακόμη πιο γλυκά όταν ξέρεις το λόγο που γίνονται. Όχι φίλοι δεν είμαστε, οι φίλοι δεν τα κάνουν αυτά. Οι φίλοι δεν πετούν υπονοούμενα, δεν εξαφανίζονται, δεν μπερδεύουν, λυτρώνουν τον άλλο, όταν αυτός τους το ζητά...

Σκέψου....Άναψε τσιγάρο, τώρα σου επιτρέπω. Είναι τόσο ερωτεύσιμο το πρόσωπό σου όταν ανάβεις τσιγάρο. Έχεις μια χαρακτηριστική γκριμάτσα, που σε κάνει ξεχωριστό. Αυτά για σήμερα...

Κλείνω με το "Παράπονο" του Οδυσσέα Ελύτη:

Αναρωτιέμαι μερικές φορές:
Είμαι εγώ που σκέφτομαι καθημερινά πως η ζωή μου είναι μία;
Όλοι οι υπόλοιποι το ξεχνούν;
Ή πιστεύουν πως θα έχουν κι άλλες, πολλές ζωές, για να κερδίσουν τον χρόνο που σπαταλούν;
Μούτρα… Ν’ αντικρίζεις τη ζωή με μούτρα. Τη μέρα, την κάθε σου μέρα...Να περιμένεις την Παρασκευή που θα φέρει το Σάββατο και την Κυριακή για να ζήσεις.
Κι ύστερα να μη φτάνει ούτε κι αυτό,
να χρειάζεται να περιμένεις τις διακοπές.
Και μετά ούτε κι αυτές να είναι αρκετές…
Να περιμένεις μεγάλες στιγμές. Να μην τις επιδιώκεις, να τις περιμένεις.
Κι ύστερα να λες πως είσαι άτυχος και πως η ζωή ήταν άδικη μαζί σου.
Και να μη βλέπεις πως ακριβώς δίπλα σου συμβαίνουν αληθινές δυστυχίες που η ζωή κλήρωσε σε άλλους ανθρώπους.
Σ’ εκείνους που δεν το βάζουν κάτω και αγωνίζονται. Και να μην μαθαίνεις από το μάθημά τους.
Και να μη νιώθεις καμία φορά ευλογημένος που μπορείς να χαίρεσαι τρία πράγματα στη ζωή σου,
την καλή υγεία, δυο φίλους, μια αγάπη, μια δουλειά, μια δραστηριότητα που σε κάνει να αισθάνεσαι ότι δημιουργείς, ότι έχει λόγο η ύπαρξή σου.
Να κλαίγεσαι που δεν έχεις πολλά. Που κι αν τα είχες, θα ήθελες περισσότερα.
Να πιστεύεις ότι τα ξέρεις όλα και να μην ακούς. Να μαζεύεις λύπες και απελπισίες, να ξυπνάς κάθε μέρα ακόμη πιο βαρύς.
Λες και ο χρόνος σου είναι απεριόριστος.
Κάθε μέρα προσπαθώ να μπω στη θέση σου. Κάθε μέρα αποτυγχάνω.
Γιατί αγαπάω εκείνους που αγαπούν τη ζωή. Και που η λύπη τους είναι η δύναμή τους
Που κοιτάζουν με μάτια άδολα και αθώα, ακόμα κι αν πέρασε ο χρόνος αδυσώπητος από πάνω τους.
Που γνωρίζουν ότι δεν τα ξέρουν όλα, γιατί δεν μαθαίνονται όλα.
Που στύβουν το λίγο και βγάζουν το πολύ. Για τους εαυτούς τους και για όσους αγαπούν.
Και δεν κουράζονται να αναζητούν την ομορφιά στην κάθε μέρα, στα χαμόγελα των ανθρώπων, στα χάδια των ζώων, σε μια ασπρόμαυρη φωτογραφία, σε μια πολύχρωμη μπουγάδα.
 
Όσο κι αν κανείς προσέχει
όσο κι αν το κυνηγά
πάντα, πάντα θα ‘ναι αργά
δεύτερη ζωή δεν έχει....

6 σχόλια:

  1. Υπεροχο απλα... Ποσο ομορφα λογια..
    Καλημερα Αριαδνη μου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Θα συμφωνήσω με τη Μαρία...υπέροχες οι σκέψεις σου!!
    "Το παρελθόν είναι παρελθόν. Αν άξιζε θα ήταν και παρόν και μέλλον. Ό,τι έγινε δεν αλλάζει και μένει εκεί στη λήθη. Δεν είναι σωστό να σε καθορίζει και να σε τραβά στο τίποτα".
    Πόσο αληθινό είναι αυτό...;;!!!
    Καλό απόγευμα Αριάδνη μου!!:-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Όταν ο άλλος δεν αποφαζήσει... πρέπει να το κάνουμε εμείς.

    Φιλιά πολλά και καφεδάκι απο Ισπανια.

    http://logokrisiaikostuprotueona.blogspot.com.es/

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Μπράβο Αριάδνη πολύ όμορφα όλα ακούω και τη μουσική να παίζει ....στο υπόβαθρο εύχομαι καλή συνέχεια και δεύτερη ζωή δεν έχει!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Αριάδνη, όλα αυτά που διάβασα είναι απλά τέλεια!!!
    Καλό σου βράδυ!!
    Φιλάκια
    Νεφέλη

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Σας ευχαριστω πολύ πολύ για τα σχόλια φίλοι μου!
    Σας φιλώ :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή