Το bullying στην Ελλάδα

Ο τόπος καταγωγής και η μειονοτική προέλευση των θυμάτων είναι δύο από τις βασικές αιτίες της ενδοσχολικής βίας, σύμφωνα με έρευνα του Παρατηρητηρίου κατά της Βίας του υπουργείου Παιδείας που παρουσιάστηκε, σύμφωνα με το enikos.gr. Σύμφωνα με τα ευρήματα της έρευνας, τρεις στους δέκα μαθητές έχουν πέσει θύματα βίας ή έχουν ασκήσει βία.

Από τις απαντήσεις των 61.000 μαθητών που συμμετείχαν στην πανελλήνια έρευνα, προκύπτει ότι η βία ασκήθηκε σε ένα ποσοστό 33% λόγω του τόπου καταγωγής του θύματος, 19% επειδή ανήκε σε άλλη ομάδα-παρέα, 11% επειδή ανήκε σε μειονότητα, 4% λόγω του φύλου του και 33% για κανέναν από τους παραπάνω λόγους.

Παράλληλα, το 32% αξιολογεί τις σχέσεις μεταξύ συμμαθητών καλές, το 34,69% απαντά ότι έχει πέσει θύμα εκφοβισμού, ενώ το 65,11% απαντά αρνητικά. Στην ερώτηση «έχεις ασκήσει βία;», το 34,01% απαντά θετικά και το 65,69% αρνητικά.

Ενδιαφέρον για συμμετοχή σε προγράμματα διαχείρισης συγκρούσεων εκδηλώνει το 51,63% των ερωτηθέντων. Μόνο ένα 28% θέλει «αρκετά» να συμμετάσχει σε ένα πρόγραμμα διαχείρισης συγκρούσεων για την καταπολέμηση της βίας, ένα 23% απαντάει «πολύ», ένα 20% «λίγο», ένα μεγάλο ποσοστό, 19%, απαντάει «καθόλου» και ένα 10% «πολύ λίγο».

Ως προς τον τόπο του επεισοδίου, το 56% απαντάει ότι το περιστατικό βίας συνέβη στο προαύλιο του σχολείου, το 18% εκτός σχολείου κατά τη διάρκεια περιπάτου ή εκδρομής, το 13% σε άλλο σημείο, το 9% στην αίθουσα διδασκαλίας και από 2% απαντούν στο εργαστήριο και στο γραφείο των καθηγητών.

Διχασμένοι εμφανίζονται όμως οι μαθητές ως προς το ποιες ενέργειες θα τους έκαναν να νιώθουν ασφαλείς. Σε ένα ποσοστό 45% απαντούν «ναι» στην πρόταση ο διευθυντής και οι καθηγητές να είναι πιο αυστηροί σε θέματα βίας, σε ποσοστό 33% συμφωνούν στο ότι οι κανονισμοί του σχολείου πρέπει να τηρούνται αυστηρά, σε ένα 32% λένε «ναι» στο ότι οι μαθητές πρέπει να εκπαιδευτούν να λύνουν με ειρηνικό τρόπο τις διαφορές τους και μόνο ένα 17% συμφωνεί με την πρόταση να ορισθεί ένας υπεύθυνος για τα περιστατικά βίας σε κάθε σχολείο.

Τα αποτελέσματα της έρευνας παρουσιάστηκαν σε εκδήλωση που πραγματοποιήθηκε στο υπουργείο Παιδείας με αφορμή την Πανελλήνια Ημέρα κατά της Σχολικής Βίας και του Εκφοβισμού.

Παραθέτω κείμενο αυτούσιο απο το site hamogelo.gr: "Ο σχολικός εκφοβισμός είναι μια κατάσταση επαναλαμβανόμενη, κατευθύνεται σε συγκεκριμένα παιδιά από παιδιά (πολλές φορές και ομάδα παιδιών) που υπερέχουν σωματικά και έχουν ως αποτέλεσμα το παιδί που εκφοβίζεται να νοιώθει απομονωμένο, να βιώνει άγχος και φόβο, να παρουσιάζει σχολική άρνηση και διάφορες συναισθηματικές δυσκολίες.



Γενικά ο σχολικός εκφοβισμός μπορεί να περιλαμβάνει :

Χτυπήματα

Απειλές, εκβιασμό, πειράγματα, παρατσούκλια, κοροϊδία , διάδοση φημών

Εσκεμμένο αποκλεισμό μαθητών από διάφορες κοινωνικές και σχολικές δραστηριότητες,

Σεξουαλική παρενόχληση

Κλοπές ή και Ζημιές στα προσωπικά αντικείμενα του παιδιού που βιώνει εκφοβισμό

Ηλεκτρονικό bullying / cyber bullying. Το cyberbullying είναι ο εκφοβισμός που προκαλείται διαμέσου της χρήσης ηλεκτρονικών υπολογιστών, κινητών τηλεφώνων και άλλων ηλεκτρονικών συσκευών



Τις περισσότερες φορές τα παιδιά που βιώνουν εκφοβισμό δεν το λένε σε κανένα γιατί:

Ντρέπονται.

Η ντροπή είναι ένα συναίσθημα που ακολουθεί τον σχολικό εκφοβισμό καθώς τα παιδιά νοιώθουν ότι όλοι γελάνε μαζί τους

Φοβούνται.

Τα παιδιά θεωρούν ότι δεν μπορεί να γίνει κάτι και φοβούνται ότι ο οποιοσδήποτε χειρισμός θα θυμώσει το παιδί ή τα παιδιά που το εκφοβίζουν και τα πράγματα θα χειροτερεύσουν

Νοιώθουν ότι φταίνε.

Η σκέψη των παιδιών είναι ενοχική και ιδιαίτερα σε καταστάσεις βίας. Θεωρούν ότι εκείνα φταίνε, ότι εκείνα προκάλεσαν αυτή την κατάσταση

Σκέφτονται ότι θα απογοητεύσουν / στενοχωρήσουν τους γονείς τους.

Όλα τα παιδιά αποζητούν την αγάπη και τον θαυμασμό των γονιών τους. Θεωρούν λοιπόν ότι αν μάθουν οι γονείς τους αυτό που συμβαίνει θα απογοητευτούν και θα στενοχωρηθούν.



Γι’ αυτό οι γονείς θα πρέπει:

Να παρατηρήσουν τη συμπεριφορά του παιδιού τους. Οποιαδήποτε ξαφνική και χωρίς εμφανή αιτία αλλαγή στη συμπεριφορά τους, στη διάθεση τους, στην όρεξη τους, στον ύπνο τους, στη γνώμη τους για κάποια άτομα, στη σχολική τους παρουσία, στην σχολική τους επίδοση πρέπει να τους προβληματίσει και διακριτικά να διερευνήσουν τι συμβαίνει.

Εάν αντιληφθούν ότι το παιδί τους βιώνει εκφοβισμό θα πρέπει σε πλαίσιο ασφάλειας και εμπιστοσύνης να κουβεντιάσουν με το παιδί τους για την εμπειρία του και γενικά για το φαινόμενο του σχολικού εκφοβισμού

Να αποενοχοποιήσουν το παιδί.

Να εξηγήσουν στο παιδί ότι κανείς δεν έχει το δικαίωμα να του φέρεται έτσι

Να επιβραβεύσουν το παιδί που συμμετείχε στην κουβέντα και αποκάλυψε σημαντικά πράγματα

Να μην βάλουν το παιδί σε διαδικασίες αντεκδίκησης. Δεν έχουν κανένα αποτέλεσμα

Να αναδείξουν στο παιδί τη σημασία του να έχει επικοινωνία με το δάσκαλο και να εξηγήσουν τη διαφορά του «μαρτυράω» από το «ζητάω» βοήθεια

Να θυμούνται ότι ο στόχος είναι να βοηθήσουν το παιδί τους και όχι να τιμωρηθεί το άλλο παιδί

Να επικοινωνήσουν με το δάσκαλο

Σε όλες τις περιπτώσεις θα πρέπει να επικοινωνήσουν με την Εθνική Τηλεφωνική Γραμμή για τα Παιδιά SOS 1056, δωρεάν και ανώνυμα, η οποία είναι στελεχωμένη με κοινωνικούς λειτουργούς και ψυχολόγους και λειτουργεί όλο το 24ώρο